باغه پور از گول/شعر گیلکی

یه ته باغه پور از گـــــول بو و سبزه

ولی اصلا نداشت گــــــــــولهای هرزه

یه روز بارون بومـــــا و باد وطوفون

هچی خیســــــا گوده رخـت و لباسون

گول وبرگ و تمامــــه شاخ و برگون

بزا و بشـــــــکنه دیل می شی داغون

خودا، این بو تی او وعـــــده وعیدون

کلاج و کشـــــــکرت باردی به میدون

یه دونیا پاپّوی وخوشــــکیل حاجاجی

هنن می ور بَنــــــن مِــــــه به آواجی

خودایا کشــکرت زاکــــــون، کلاجون

پورا بون لنـگورود بازار و لاجــــون

خودا، ایمـــــساله تابســــتون نبو ناب

هواگرم ونیچِـــه اون می پــــــیله گاب

خوداجون کـــــدخودا مشتی سولیمون

همش هی زور گونه کــــمتر دِنه نون

خودا، کاری بکون ایمـــسال بیجارکار

می کارون کارببی می حــــال نبی زار

نودونم چی بوگـــــــوم ازچــــــی بنالم

می او باغـــــــه میون د چــــی بکارم

پیاز کارنَم بادمــــــــجون در هنه زود

نگو تاره می چـــــــــوم وپوربوبودود

خیار و گوجه ســـــــــورخه بادمجون

فراوان فــــورترن بـــــــازاره زاکون

می منظورازخیـــــــار،باغ وبیجارکار

کلاج و کشــــــکرت،پاپوی، دیله زار

فقط یک درد دیل بو جــــــــونه گالی

بودون ازمونومونده هیـــــــــچ حالی

ایلاهی کبلایی مشــــــتی حسن خون

بمیری تا آمو بَی ریم کــــــمی جون

نودونم تا کِـــی وتا چــــــــی زمونی

همــــــــــش هی ناله با بونیم زبونی

فقط دونم کـــــه راه رســـــــــتگاری

نی یه باحـــــــــرف وبا نامه نگاری

کل ایسماله گبونه گــــــوش نکن تو

کله، هیـــــــچی ندانه عقل و هم مو

اگرمشته کل ایسمــــــــــالم طبیب بو

اینه علم وعــــــــــمل باهم آمای رو

بیه با هم بشیم بنــــــــــشیم یه جایی

کمی فکروبوخــــــوریم چن ته چایی

شاید فکری بودیم فـــکری کارستون

امه دیل شـــــادا بو راحت بوبو جون

خودا از خو خــــــلایق خوانه حرکت

خودش بوته شــــــــمه ره دِنه برکت

هی تو هی تو ننــــــیش مرگ رفایی

ننیش تا که بی یه روز جــــــــودایی

بکون حرکت که تا در روز محــــشر

تی چشمون بازببــی بنـــشی خوداور

بیه فرده بشیم شیـــــطون کو جوری

کل ایسماله نترس چون نیـــه طوری

کاله گب زن که تــــــرس ولرز ندانه

مجوز رسمی و چــــــــــیزی نخوانه

شنیم آروم و آهــــــــــــسته هنیم باز

یه کم آواز بوخــون یه کـم زِنیم ساز

کلاج وکشکرت با هم تــی قــوربون

نیه این زندگی، ایـــــــــنم نوبو نون

خودا بونه د طــوفون، وارش و باد

هچی بیخود نی یه، باغــه ناری یاد

امه گیلون همیشه ســــــبز بومونی

و گیله زاک اینــــــــه قدره بودونی

پی نوشت:
این نوشته به گویش شرق گیلان(لنگرودی ) است.